Oczy wielu zwierząt przystosowane są do warunków panujących po zmroku. Na tym tle narząd wzroku człowieka prezentuje się słabo. Żeby lepiej widzieć w warunkach słabego oświetlenia, należy sięgnąć po narzędzie nazywane noktowizorem. Tego rodzaju sprzęt został wynaleziony w latach 20-tych XX wieku.
Noktowizja to technika wykorzystująca światło cząstkowe występujące w otoczeniu pochodzące z księżyca, gwiazd, lub ulicznych latarni. Zostaje ono skupione w obiektywie, a następnie wielokrotnie wzmocnione w wyniku procesów elektrycznych lub chemicznych. Następnie taki obraz jest wyświetlany na luminoforze. Jego charakterystyczną cechą jest zielonkawe zabarwienie. Jakość obrazu jest w dużym stopniu uzależniona od klasy noktowizora.
Zasadniczo wyróżnia się cztery generacje noktowizorów. Największą popularnością cieszą konstrukcje zaliczane do pierwszej z nich. Mogą być z powodzeniem wykorzystywane do obserwacji przyrody na lądzie lub na wodzie. Urządzenia te charakteryzują się dobrym stosunkiem ceny do jakości. Profesjonalne służby takie jak wojsko, policja lub straż graniczna wykorzystują sprzęt drugiej generacji. Zastosowanie płytki mikrokanałowej w tych konstrukcjach pozwoliło znacząco zwiększyć wydajność. Ich charakterystyczną cechą jest stosunkowo wysoka cena. Noktowizory trzeciej i czwartej klasy stosowane są głównie w armii. Niektóre nowoczesne urządzenia wyposażone są w diody IR emitujące światło podczerwone. Sprzęt wyposażony w takie elementy pozwala na widzenie w całkowitej ciemności.